நடுகற்கள்

வீரத்தின் சாட்சியாய்

வாழும் உயிருள்ள நடுகற்கள்
வாதத்தை மட்டும் ஏற்று
நீதிவழங்கும் நாட்டில்
குற்றவாளிகள்
கடல் வற்றிய பூவிகோள் கண்கள்
எலும்புகூட்டை போற்றிய தோல்கள்
எதற்கு உண்கிறோம்
ஏன் வாழ்கிறோம்
என உணர்வற்ற உடல்கள்
உலகெமெங்கும் தமிழ்தீயை மூட்டும்
உருவங்கள்
புதைத்த உறவு மீள வரும்
எரித்த சாம்பலில் எழுந்து வருமென
மீள குடியமர்த்தபடா
விடுதலைக்கு உயிர் அளித்த உத்தமிகள்
மேற்கு நோக்கிய பார்வை
எதிர்நோக்கி நீளும் கைகள்
காண மறுத்து
குனிந்த எங்கள் தலைகள்
தன்மக்களை காக்கவே
மையத்துக்கு கடிதம் வரைந்து
கொண்டிருக்கும்
கடலில் கரைத்த சாம்பல்கள்
முள்வேலி விடும் மூச்சு காற்றுகள்
இக்கரை தொடும் நாளில்
அக்கறை உள்ள ஒராயிரம் பிணங்கள்
வீறு கொண்டு எழும்
நம்பிக்கை தான் விடுதலை தரும்.